සිරි පාදේ සමනළ කන්ද පෙනේ 2......

          කෝ...කට්ටිය උත්තර දෙන්නේ නෑ වගේ හරියට..කස්ටිය උත්තර දෙන කල් හිටියොත් මේක ලියන්නත් බැරි වේවි. කතාව දිග වැඩි වුන නිසා කොටස්  කෙරුවනේ. අදම මේ පැත්තට ආපු අය ඒක බලලම එන්නකො...

සිරි පාදේ සමනළ කන්ද පෙනේ 1.....

...................................................................................................................

          මාර වැඩේ වතුර මලක්? කෝච්චියේ? හත්දෙයියනේ...මොකක් වෙලාද?????
කොච්චි ඇන්ජිම  boil වෙලා. ඉස්සරහට යන්න බෑ. කෝච්චිය පස්ස ගහනවා.ඉස්සරහින් අංකල් කෙනෙක් බැහලා කොච්චියෙ බ්‍රෙක් රොද කරකවනවා.පිටිපස්සෙ ඒවා කරකවන්න එකෙක්වත් නෑ. ආත්ම ගානකින් ඒවා  පාවිච්චි කරලා නැති නිසා අම්බානකට තදයි.මලයා පැන්න බිමට.අපේ පෙට්ටියේ ඉඳලා පිටිපස්සට තියෙන පෙට්ටි ඔක්කොගෙම බ්‍රෙක් රෝද ටික කැරකෙව්වා. හපොයි ඒවා ඉතිං සුද්ද කරන ජාතියක් යැයි. මලයාගෙ අත් දෙකම තාර ගෑව වගේ කලුයි.
         

මේ photo එක ගත්තෙ මෙතනින් http://www.dreamstime.com/stock-images-train-brake-image11494344

         දැන් මොනව වෙයිද කියල හිත හිතා බල බලා ඉන්නකොට වටේ පිටේ ගෙවල් තියෙන කට්ටිය ලොකු  බාල්දි, පොඩි බාල්දි, බෝතල් ආදී වතුර එකතු කර ගන්න පුලුවන් හැම එකේම වතුර පුරවගෙන එනවා. මොකෙන්ද දැන් මේ වතුර ගන්නේ. අනේ අහල පහල තියෙන පුන්චිම පුන්චි දොල  පාරකින්. එකෙත් වතුර පොඩ්ඩයි.කොහොමින් කොහොම හරි  වතුරත් පුරවගත්ත කියමුකො. දැන් ආයෙත් අර හිර කරපු බ්‍රේක් බුරුල් කරන්න එපැයි. අපේ මලයා ආයෙත් බැස්ස වැඩට. ඔන්න දැන් ආයෙත් හිමින් හිමින් ගමන් ආරම්භ කලා. අපි ත් අනේදෙවි පිහිටයි කියලා අපේ චිත්ත සන්තානය සනසගත්තා.

      හපෝ....යි.....මොකට සනස ගත්තද මන්දා.ඔන්න ආයෙත් පස්ස ගහනවා. අනේ දෙවියනේ මේ මල මඟුල ආයෙත් boil වෙලා කියහල්ලකෝ.

       වැඩේ හරියන්නෙම නෑ වගේ. ආයෙත් රෝද කරවන්න මලයා සෙට් වුනා. මිනිහත් ඉතිං ඉංජිනේරු සයිඩ් එකේනෙ. ටික වෙලාවකින් බලද්දි ඔන්න බොලේ එන්ජිම නිරුවත් වෙලා...හික්ස්...ඇන්ජිමේ රස්නෙ බස්සනයි හදන්නෙ.සහන් මලයා ගියා ඉස්සරහට. එයා දැන් ඇන්ජිම චෙක් කොරනවා. හරියට මෙයාට හදන්න පුලුවන් වගේ. අපිත් අර මොක්කුද වගේ බෙලි (පළතුරු එහෙම නෙමෙයි හරිද) දික් කරගෙන බලා ගෙන ඉන්නව. 

         ආයෙත් මෙයා ආවා අපි ඉන්න තැනට. දැන් මට කතා කරනවා ඇන්ජිම බලන්න යන්න. ආයෙ ඉතිං හිත හිත ඉන්නේ නැතුව මායි, උදිතයි ගියා ඕක බලන්න.  platform එකක් කියල තියෙනවායැ ඉතිං බිම ඉඳන් බොහොම අමාරුවෙන් නැගලා නිරිවත් වෙච්ච ඇන්ජිම බලා කියා ගත්තා ආයෙත් කවදා දකින්නද.....

       මක් කරලවත් මේකට යන්නනම් බෑ මේ පෙට්ටි ටිකත් ඇඳගෙන. දැන් මක්කැයි කරන්නෙ...

ප.ලි. - මක්කැයි කරන්නෙ කියල ඊලඟට බලමු ඇහ්... මං ඉතින් මේ ජොබත් කරගෙන නෙ මේව ලියන්නේ. එක දිගට ලියන්න බෑ ඒක නිසා. ගෙදර ගිහිනුත් මේක ඉස්සරහ ඉඳ ගත්තොත් අපේ අම්ම දුම්මල වරම අතට ගනියි...:)) අනේ කට්ටිය සමාව බජනය කරන සේක්වා!!!