පැන්නා නේද?....

             කොහෙන්ද අප්පේ දැන් මං කතාව පටන් ගන්නෙ....මාර ප්‍රශ්නයක්නෙ ඒක. :O එක එක විදි වලින් පටන් ගන්න බැලුවා.හරි ගියේම නෑ නෙ.ඔන්න ඔහේ ඕන එකක් කියලා පටාන් ගත්තා විකාර විදිහකට.දැන් මේ මොකෙන්ද මං පනින්න කතා කරන්නෙ.කියමු බලන්න කට්ටිය.....ගහකින්...??  පන්තියකින්...?? නෑ නෑ අනේ මේ බස් එකකින්.හික්ස්....ඔව් ඔව් මේ මං තමා පැන්නෙ...:D. 

               හා හා පුරා කියලා ගමනේ යන බස් එකකින් මං එලියට පැන්නෙ දහය වසරේ ඉන්න කොට.මගේ සිංහල දැනුම මදියි කියලා හිතපු අපෙ අම්මා මාව මං බෑ කියද්දි දැම්මා නොවෑ සිංහල පන්තියකට.අඟහරුවාදා  හවස තමයි පන්තිය.මිස්නම් සිංහල වලට දෙයියා.ඒත් අපිට ඉතිං ඕවා අදාල නෑ නෙ.පන්තිය පටන් අරන් පැය බාගයක් විතර යද්දි පන්තියෙන් භාගයක් විතර නිදි.මාත් ඔය ගොඩේම තමයි.නින්ද යනවට ඇස් වල වතුර ගාන එක තමයි නිදි මතට ප්‍රතිකර්මය වුනේ.මොන ඒත් නිදි.....

               පන්තිය තිබුනේ පාදුක්කෙ.ගෙදර එන්න තව බස් එකක එන්න ඕනෙ.වැඩි දුරක්නම් නෑ.ඒත් ඉතිං පයින් එන්නත් බෑ.වෙලාව හවස හයට  විතර ඇති.බස් එකේ සෙනඟ සූ....ගාලා.පොල් පටවලා වගේ.මොනවා කරන්නද යන්නත් එපැයි.තනි දොරේ බස් එකට නැගලා දොර ගාවටම වෙලා හිටියා.පිටිපස්සටම ගියානම් බහින්න එනකොට මිනිසුන්ව පෙරලගෙන, ලස්සනම ලස්සන වචන ටිකකුත් අහන්න වෙනවා.ඊටත් වඩා බහින්න පරක්කු වුනාම කොන්දාගෙනුත් ලුනු ඇඹුල් සහිතව අහගන්න වෙන එක ෂුවර්.

             ඔය දහසකුත් එකක් දේවල් මැද්දෙ තැලී පොඩි වී මං යනවා කියමුකො.ටික දුරක් එද්දි මට දැනෙනවා පිටිපස්සෙන් කොල්ලෙක් මට හේත්තු වෙන්න එනවා.ජැක් කාරයෙක් වගේ.නංගිට තරම් මට ගටක් නැති නිසා පිටිපස්ස හැරිලා පුලුවන් තරම් උපරිමයෙන්  රැවුවා.ම්හ්....ගනන් ගන්නෙවත් නෑ.පුලුවන් තරම් දොර ලගටම වුනා.ඒ හරියෙ තමයි ටිකක් හරි ඉඩ තිබුනේ.ඒත් නෑ මේකත් එනවා ඇගටම.

             මේ වෙනකොටනම් ඉවසීම කියන එකේ සීමාවක් හොයන්නවත් නෑ.ඇයි යකෝ මුන්ට ගෑණියෙක් හොයාගන්න බැරිද?බස් එකත් මේ වෙනකොට මීපෙට ඇවිත් නවත්තන්න කියලා හිතාගෙන ස්ලෝ කරනවා.ආයෙ මොනවද දෙපාරක් හිතුවෙ නෑ පැන්නා බස් එකෙන් එලියට..:D.කොන්දා කෑ ගහන්න ගත්තා.මම මට නෙවෙයි වගේ පාරත් පැනලා ගෙදර ගියා.


              වෙනදටනම් ඔහොම එකක් වුනොත් ගෙදර ගිය ගමන් අම්මාගෙ කනේ තියනවා.ඒත් ඉතිං මේක කිව්වොත් බස් එකෙන් පැන්නා කියලත් කියන්න වෙනවානෙ.එතකොට ඉතිං ලෝස් නැතුව බැනුම් රාශියකට ලක් වෙන්න සිද්ද වෙනවානෙ.රෑ වෙලා අපේ තාත්තන්ඩි ආවා.ගෙට අඩිය තිබ්බා විතරයි මෙන්න බොලේ අහනවා "චූටි දුව අද බස් එකෙන් පැන්නද?" කියලා.හුටස්පරයයි තාත්තට දිවැස් තිබිලාද?

              ඔන්න එතකොට අම්මා පටන් ගත්තා දේශනාව වැටිලා අන්ඩක්වත් කඩා ගත්තානම් එහෙම කියලා.ඒ වුනාට වෙලාවට කැඩුනෙ නෑ නෙ.:D.තාත්තට විස්තරේ කියලා තියෙන මීපෙ ත්‍රීවීල් පාර්ක් එකේ කට්ටිය.කවුද දන්නෙ ඉතිං තාත්තාව වගේම මාවත් දන්නවා කියලා ඒ කට්ටිය.


              තාත්තානම් බනින්නෙ නැතුව ආයෙත් පාරක් බස් එකකින් පනිද්දි හරියාකාරව පනින්නෙ කොහොමද කියලා කියල දුන්නා.අපේ කට්ටියටනම් ඉතිං මේකෙ උගන්නන්න දෙයක් නැතුව ඇති.විසේසයෙන් අපේ කොල්ලො ටිකට නේද...? ඒත් ඇයි ඇත්තටම එහෙම කරන්න ඕනෙ.භෞතික විද්ද්‍යාව කල අයනම් දන්නවා ඇති නේ.


              බස් එකක් ඉස්සරහට යනකොට බස් එක ඇතුලෙ අපි ගමන් කරන්නෙ නැතුව ඉන්නවා කියලා පෙනුනට බිම ඉදන් බලන කෙනෙක්ට බස් එක යන පැත්තටම අපේ වේගයක් තියෙනවානෙ(මේකට කියන්නෙ සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය කියලානෙ).ඉතිං බස් එක නවත්තන්න කලින් බිමට පනින්න යනකොට අපිටත් ඒ වේගෙම ඉස්සහරට තියෙනවා.එතකොට අපි බහින්න ඕනෙ මුන ඉස්සරට හරවගෙන.එතකොට අර අපිට තියෙන වේගෙත් එක්ක ටිකක් ඉස්සරට දුවලා නතර වෙන්න පුලුවන්.

 

               හරි අපි හිතමු අපි වෙන පැත්තකට පැන්නා කියලා.උදාහරනෙකට පිටිපස්සට පැන්නා කියලා හිතමු.අපේ කකුල හදන්නෙ පිටිපස්සට යන්න ඇඟ හදන්නෙ ඉස්සරහට යන්න.මොකද වෙන්නෙ ඉතිං දඩින් බිඩින් දොඩන් තමයි.:D.නිකම් වැටිලා බේරුනොත් එකක් බැරි වෙලාවත් පොඩ්ඩක් එහා මෙහා වෙලා රෝදයක් ඔලුව උඩින් ගියොත් ආයෙ ඉතිං එතනම තමයි..:((

                  මාත් ඔය පලවෙනි පැනීමෙදි ඕක දැනගෙන හිටියෙ නෑ නොවැ තාත්තණ්ඩි කියනකල්ම.මං එදා පැනලා තිබුනෙ මෙහෙමයි.

                           මගේ වෙලාවට බස් නවත්තන හරියෙ වෙන මුකුත් නෑ.නැත්නම් මාත් බිම ඩොයි.කින්ඩිත් ගොඩයි...:)))

ප.ලි.

දැන්නම් යම් තාක් දුරකට ගමන් කරන බස් එකකින් පැන්න හැකි.ඒත් ඉතිං පිරිමි ලමයි වගේ නම් බෑ.තවත් බස් පැනිල්ලක් සහ ඒ නිසා වෙච්ච හුටස්පරයක් එක්ක හමු වෙමු...:D