බසාට නම වැටුන හැටි

               සමා වෙන්ට ඕනේ කස්ටියට මාව මේ දවස් වල වැඩිය පේන්නෙ නෑ කියලා හිතුනානම්.මේ දවස් වල වැඩ රාජකාරී බොහොමයි අප්පා.රස්සාව කොරන්ටත් එපැයි.නැත්නම් ඩොන්ගට ගෙවන්න සල්ලි කොයින්ද.එතකොට ඉතිං බ්ලොග් කෙරුවාවත් හබක්.

              මං ඉතිං ගිය පාර පෝස්ට් එකෙන් කැම්පස් කෙරුවාවල් කියන්න පටන් ගත්තානෙ.මේ තියෙන්නෙ අපේ එකෙක්ට නමක් වැටුන හැටි.අපේ කස්ටියට ජේස්ට උතුමන්ගෙන් නම් වර ලබා ගන්න තරම් පිනක් තිබුනේ නෑ නොවැ.
ඉතිං ඉදලා හිටලා එකෙක් කරපු වැඩක් හරි, නමම පොඩ්ඩක් එහාට මෙහාට හරි කරලා  තමයි නම් වැටුනේ.

                 මේ සිද්දිය වෙනකොට අපි කැම්පස් ගියා විතරයි කිව්ව හැකි.ඉංජිනේරු විෂයන් වල ලෙක්චර්ස් පටන් ගන්න කලින් තියෙන ඉන්ගිරීසි කෝස් එකේ අවසාන කාලෙ තමයි අපි හිටියෙ.ඕකට පස්සෙ ඉතිං කස්ටිය වෙන් වෙනවා කියන එක අහන්නත් දෙයක්ද.ඇයි ඉතිං පස් එක්ක වැඩ කරන අයයි,රෙදි එක්ක වැඩ කරන අයයි, ප්‍රවාහන අයයි අපෙන් වෙන් වෙනවානෙ.

මේ හන්තානෙ කන්ද උඩදි කස්ටිය

                       ඉතිං කස්ටියටම ඕනෙ වුනා ට්‍රිපක් කාරිය ගිහිල්ලා යාලු ෆිට් එක වැඩි කොරගන්න.අපි නොදකින පුර හඳක් බලන්න තමා හිතුවෙ.හික්ස්....කොහෙද ඉතිං වෙන හන්තානෙ මිසක්.මට ඉතිං ඔය සංවිදාන වැඩ කිවාම බැහැල කරන්න හිතෙන ගතියක් තියෙනවා නෙ.අනේ මන්දා කොහෙන් ආපු එකක් ද කියලා.ඉතිං මට තමා බාර වුනේ සල්ලි ගනුදෙනු ටික සහ ලමයින්ගෙන් එන යන නැති අය මාක් කරගෙන ඉන්න වැඩ.මාටියා එහෙමනම් ගැහුවෙ නෑ හරිද.ගානට නූලට ගනන් බේරලා අය වැය වාර්තාවකුත් හැදුවා..:D


                   දැන් ඉතිං යන්න බස් එකකුත් හොයා ගන්න එපැයි.පාරෙ බස් එකේ යන්නයෑ.කස්ටිය කතා වුනා ඉන්ගිරීසි පන්තියෙන් පස්සෙ කැම්පස් එක ඉස්සරහ පාර වෙන මෝල්පේ පාර දිගේ ඇවිදගෙන ගිහින් බස් තියෙයි කියලා හිතන තැන් වලින් ගනන් මිනුම් අහලා බලන්න.ඔය නඩේට ඉතින් ඒ වෙනකොට ෆිට් වෙලා හිටපු කොල්ලො පහලොවක් විතරයි(සංවිදායක මන්ඩලේ කස්ටියත් ඇතුලුව),මායි (මාත් මන්ඩලේ එකෙක්නෙ) තමයි අයත් වුනේ.


                     බහුතර කස්ටිය බෝඩ් වෙලත් හිටියෙ ඔය පාරෙම තමා.(අපේ පිණිබිඳුවත් ඔය පාරෙ බෝඩින් හොය හොයා ගියයි කියලා තිබුනෙ) ඉතිං හවසට බස් නවත්තලා තියෙන ගෙවල් වලින් තමා අහ අහ ගි‍යේ.ඒත් හිතට සැටිස් වෙන්න එකක් සෙට් වුනේ නැති නිසා දිගටම ගියා.කයිය දාගෙන යන නිසා මහන්සියකුත් නෑ නෙ.ඔහොම සෑහෙන දුරක් ගියාට පස්සෙ අපේ එකෙක් ගෙයක් පෙන්නලා කියනවා."ඒ මචං අර ගෙදර බස් තියෙයිද දන්නෙ නෑ" කියලා.


                       අහන්නෙ නැතුව දැන ගන්න අපිට දිවැස් නෑ නේ."උඹම අහපන්" කියලා.පොරව ඉස්සරට දාලා අපි පොඩ්ඩක් පස්සට වෙලා හිටියා.ගෙදර සාලෙට වෙලා ඇන්ටි කෙනෙකුයි,අන්කල් කෙනෙකුයි බත් කනවා.වෙලාවත් එකහමාරට විතර ඇති.ඔන්න වුන කතාව


අපේ එකා - ඇන්ටි මෙහේ බස් තියෙනවැයි.
ඇන්ටි - අනේ ඔව් පුතේ තිබිලා ඉවර වුනා නෙ.


ඒ කතාවෙන් අපිනම් ෆුල් තක්කු මුක්කු.ඇයි යකෝ බස් එකක් එක පාර ඉවර වෙන්න කොහොමද????? අපේ එකානම් තවත් ප්‍රශ්න අහනවා.


අපේ එකා - කොහොමද ඇන්ටි ගනන් එහෙම?
ඇන්ටි - රුපියල් පනහයි පුතේ එකක්.ඔක්කොම ඉවර වුනානෙ.(කට්ටිය දිහා බලමින්) ඕනෙ නම් ටක් ගාල උයලා දෙන්නම්....


             අනේ අපොයි......:D එදා පටන් ඉතිං අපේ එකා බසා වුනා.....