අපොයි...මොකද දැන් කරන්නෙ...

             අපේ කන්තලේ තාත්තයි,අම්මයි දෙන්න පදිංචි වෙලා හිටියේ කන්තලේ.දැන් ඉතිං කස්ටිය බලයි ඈ යකෝ මේ කෙල්ලට අම්මලා,තාත්තලා දෙන්නෙක්ද කියලා.ඒ වගේ තමයි මටනම්.ඒ මගේ තාත්තගෙ අම්මයි තාත්තයි.කන්තලේ හිටි නිසා කන්තලේ අම්මයි,තාත්තයි වුනා.මගෙන් පස්සෙ ඉපදුන අපේ නංගියි,බාප්පලාගෙ පොඩි උන් සෙට් එකයි ඔය නම් දෙකම ඒ දෙන්නට රෙජිස්ටර් කලා.මං පොඩි කාලෙ හිටියෙ පොළොන්නරුවේ නිසා ඒ කාලෙ අවුරුද්දකට දෙපාරක් තුන්පාරක් විතර අපි එහේ යනවා.ඒත් සිස්සත්තෙ පාස් වෙලා කොලොම්පුරේ ඉස්කෝලෙකට මංගච්චන්න ගත්තට පස්සෙ එහේ යන එක හොදටම අඩු වුනා.

                      පුංචි කාලෙ කන්තලේ ගියාට මොකද කවදාවත් කන්තලෙන් එහාට,ඒ කිව්වෙ තිරිකුනාමලේ පැත්තට ගිහිල්ලාම තිබුනේ නෑ.කාලෙකට ඉස්සෙල්ලා මුලු ලංකාවෙම නිකන් පිස්සුවක් වගේ තිබුනානෙ තිරිකුනාමලේ බලන්න යන්න.ඉතිං මටයි,නගාටයිත් පිස්සුව බෝ වුනා.කනු කුනු ගාලා ගාලා කොහොම අම්මවයි තාත්තවයිත් කැමති කරගත්තා.ඒ වෙනකොට කන්තලේ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම මේ ලෝකෙ දාලා ගිහිල්ලා.එහේ ගෙදර හිටියේ පොඩි කාලෙ ඉදලා එහේ හැදුන වැඩුන නෑයෙක් නොවිච්ච නිහාල් මාමා සහ එයාගෙ පවුලේ කස්ටිය.


                       එහෙමයි කිව්වට නිහාල් මාමා නෑයෙක් තරම්ම අපිට සමීපයි.ගමන ප්ලෑන් කරගත්තෙ කන්තලේ ගෙදර ගිහින් නතර වෙලා පහුවදා උදේ ඉදන් තිරිකුනාමලේ රවුම දාන්න.රවුම යන්නෙ වාරිමාර්ගෙ වාහනේකින්.පහලින් තියෙන පින්තූර වල තැන් වලට තමා ගියේ.

නිලාවැලි

උණු වතුර ලිං

නිල්ම නිල් පාට තිරිකුණාමලේ මුහුද

කෝනේශ්වරම් දේවාලය

කෝනේශ්වරම් දේවාලෙ  ඉදන් පහල  මුහුද පේන හැටි

                    පේනවානෙ තිරිකුණාමලේ මුහුදෙ ලස්සන.අම්මේ නිල් කැටේට වතුර පේනකොට බහින්නෙ නැතුව ඉන්න හිතෙන්නෙ මොන එකාටද...මායි,නගායිත් කොහොමහරි වතුරට බහින්න ඕනෙ කියලා අදිෂ්ඨාන කොලා.අදිෂ්ඨාන කොරලා විතරක් මදි නොවැ ඇදුම් මාරු කරගන්න තැනක් තියෙන්නත් එපැයි.බස් වලින් ආපු අයනම් ඒකට වෙලා මාරු කරනවා.අපේ වාහනේ නවත්තලා තිබුනේත් ගොඩක් ඈත. අම්මයි,මායි,නංගියි එකතු වෙලා වට තිර ඇද්දා.එක්කෙනෙක් ඇදුම් මාරු කරගන්න කල් අනික් දෙන්නා අල්ලගෙන ඉන්නවා.කොහොම හරි ඒ ආසාවත් සංසිදව ගත්තා.


                   සාමාන්‍යයෙන් අපි දුර ගමන් බිමන් යන්නෙ එන්නෙ දෙකම කෝච්චියෙන්.මේකත් එහෙමම තමා.රෑ කෝච්චියේ ආපහු යන්නයි කතා වුනේ.එතකොට එලි වෙනකොට කොටුවේ.අපේ අම්මට වොරන්ට් ලැබෙන නිසා වියදමකුත් නෑනෙ.අම්ම ගුරු සේවයෙ ඉන්න තත්වය හැටියට දැන් අපිට අර ඇදන් එහෙම දාලා තියෙන චූටි කාමරයක් වගේ එකේ තමා යන්න හම්බ වෙන්නෙ.මොකක්ද අප්පා ඒකට කියන නම.මතක් වෙන්නෙ නෑනෙ....:O චන්දික අයියේ හෙල්ප් එකක් දෙන්නටකෝ...


                  මොකක් හරි... ඕකෙ ඇදන් දෙකක් තියෙනවා. එකක් යට අනික ඊට උඩ. අම්මයි,තාත්තයි යට අපි දෙන්නා උඩ.දෙන්නටම ඉන්නනම් අමාරුයි තමයි.ඒත් කොහොමහරි නිදා ගන්නත් එපැයි.මේ කාමරේටම අල්ලලා පොඩි බාත් රූම් කෑල්ලකුත් තියෙන නිසා,හුචක්කුවකුත් ඇදගෙනම තමා නිදා ගන්නෙ ගෙදර වගේ....:D මරදානෙට ලං වෙනකොට තමා තාත්තා අපිව නැගිට්ටවන්නෙ.ඇයි අප්පා දත කට මැදලා මනුස්ස වේසෙන් ඉන්න එපැයි.


                  ඔන්න මෙදත් තාත්ත නැගිට්ටවනවා මරදානට ලගයි ලෑස්ති වෙන්න කියලා.මං නැගිටලා බාත් රූම් එකට ගිහින් මූලික අවශ්‍යතා ටික ඉටු කරගෙන ආවා විතරයි කෝච්චිය නතර වුනා.ආහ්....මරදානට ඇවිත් වගේ.ඒත් යකඩ කටින් කෑ ගහන එක යන්තම් කනට වැටුනාම හිතුනෙ මේ කොටුවයි කියලා.කොහෙද අපිත් කෑ ගහ ගහ බඩු මුට්ටු හොයන කොට ඕවා ඇහෙන එකක් කියලයෑ.


               අම්මා කියනවා "ඒයි කොටුවට ඇවිත්ද කොහෙද?" කියලා.මොන...තාත්තට හොදටම සුවර් මේ මරදාන කියලා.ඉතිං තාත්තාත් ගේම අතරින්නෙම නෑ."නෑ නෑ තාම මේ මරදාන".ඒත් කොයි කටත් කියලා කාමරේ දොර ඇරලා බැලුවා.කස්ටියම බහිනවා.පොඩ්ඩක් ඔලුව පාත් කොලාම ස්ටේශන් එක කොටුවෙ එක වගේමයි.සහ සුද්දෙන්ම දැන ගන්න කියලා මැදිරිය බාරව ඉන්න නිලදාරියාගෙනුත් ඇහුවා මේ කොටුවද කියලා.උත්තරේ ඇහුවාමනම් සිහි නැති වුනේ නැති එක විතරයි.."ඔව් ඔව් මේ කොටුව.ඉක්මනට බහින්න දැන් ඇන්ජිම ගලවයි.""


                    හුටස්පරයයි කිව්වලු.අපි කාන්තා පාර්ශවය නයිටි පිටින් තාත්තා සරම පිටින්.ඇන්ජිම ගැලෙව්වොත් කලුවරේ මක් කොරන්න කියලැයි.තාත්තා ශර්ට් එක පටල ගත්තා.අපිත් අර හවුස් කෝට් කියන එක ඇඳ ගත්තා.විවේකාගාරවලට ගිහිල්ලාවත් ඇදුම් මාරු කොර ගන්නවා කියලා හිතාගෙන මලු ටිකත් කරේ එල්ලගෙන බිමට බැස්සා.වටේ පිටේ ඉන්න මිනිස්සු ස්ටේශන් එකට පිටසක්වල ජීවියො ගොඩ බැස්ස ගානට අපි දිහා බලනවා.අනේ අපිත් අපිට නෙවෙයි වගේ හිතාගෙන ප්ලැට් ෆෝම් එක දිගේ ඇවිදගෙන එන ගමන් විවේකාගාර දිහා බැලුවා.


                    අනේ අම්මේ......ඒවත් වහලා කියහල්ලකෝ.දැන් මක්ක කරන්නද.වෙලාවට උදේ පාන්දර නිසා සෙනඟ අඩුයි.නැත්නම් චාටර් කෝටියයි.හෙමින් සීරුවෙ ස්ටේශන් එකේ කෙලවරට ගියා.කෙලවරේ ප්ලැට් ෆෝම් දෙකක් අතරේ පොඩියට කාමරයක් තියෙනවා දොර රේල් පීලි පැත්තට සෙට් කරලා.එතන චූටිත්තක් අදුරුයි.ඕන එකෙක්ට පෙනියන් කියලා මෙතන බිම බඩු මලු ටික තියලා කස්ටිය ඇදුම් අදින්න සෙට් වුනා.


                අනික් තුන් දෙනා කෙසේ වෙතත් මං එදා කැම්පස් යන්නයි හිටියෙ ඉතිං මනුස්ස පාටට යන්න එපැයි.එතන ඉදගෙනම දත් මැදලා,මූන  හෝදලා බොහොම අමාරුවෙන් ආයෙත් වට තිර ඇදලා කස්ටියම කොහොමින් හරි ඇදුම් ඇදගෙන එතනින් අයින් වෙලා එන්න හදනකොටම ඔන්න බොලේ අර දොර ඇරුනා.නිදි ගැට ඇර ඇර මිනිහෙක් එලියට බැස්සා.අනූ නමයෙන් බේරුනා..:D