expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

මෙන්න මගේ කතා බලන්න එන අය

Tuesday, October 2, 2012

නඩුත් හාමුදුරුවන්ගෙ,බඩුත් හාමුදුරුවන්ගෙ

    හෝව්ව්ව්ව්ව්ව්ව්.........................මේ කියන්න යන්නෙ පහුගිය දවස්වල ප්‍රසිද්ද අර ඇමති පුත්තරයගෙ කතාව එහෙම නෙවෙයි.ඕවා කතා කරන්න තරම්වත් හිතෙන්නෙ නෑ.අනේ මන්දා රටට මොනවා වෙයිද කියලා..හ්ම්....

   මේ මගෙ හොරු කතාවෙ ඉතුරු ටික. රවී අයියා මාව බය කරන්න හැදුවට පොලීසිය ගැන මේකෙ වැඩි කතාවක් නැහැ ඔන්න. :D


Friday, September 14, 2012

මෙන්න හොරු..

         අප්පේ මට බ්ලොග් එකක් කියලා එකක් තියෙනවා නේද? අමතකම වෙලා ගියානෙ.දැන් සතියෙ දවස් දෙකක් ඔෆිසියේ.ඒ දවස් දෙකේ නෝ ඉන්ට නෙට්.අනික් දවස් ටිකෙත් බ්ලොග් කියවලා.සයිට් එකේ වටයක් දෙකක් ගිහිල්ලා,කාලා බීලා එනකොට වෙලාව හරි.ඒත් ඉතිං එහෙමයි කියලා මේක අමතක කරලත් බෑ නෙ.මේ ඉවරයක් කරන්න යන්නෙ කාලයක් තිස්සෙ ලිය ලියා පරණ කරපු පෝස්ට් එකක්.

මං සෑහෙන කාලෙකට කලින් හොරු ගැන පෝස්ට් එකක් දැම්මනෙ. මේත් ඉතිං තවත් එක හොරු කතාවක්.

දිනය - 9.7.2012
වෙලාව - පස්වරු 2.30

         රීන් ගාලා මගෙ ෆෝන් එක රින්ග් වෙනවා.මෙන්න බොලේ ගෙදරින් කෝල් එකක්.කවදාවත් නැතුව මොකද මේ.

මම - හෙලෝ අම්මේ.....
අම්මා - මේ ඔයාගෙ වටිනා කියන දේවල් මොනවද ගෙදර තිබුනෙ.? (කලබලෙන් වගේ කතා කලේ)
මම - එහෙමකට කියලා දෙයක් නෑ.(මගේ ඉතිං එහෙමටයි කියලා දෙයක් නෑ නෙ වටිනා කියන.කනේ කරේ දාන්නෙත් ප්ලාස්ටික් කෑලිනෙ). ඇයි මොකෝ වෙලා තියෙන්නෙ.
අම්මා - ගෙදරට හොරු පැනලා.....
මම - මොකක්....???????
අම්මා - ඔව් ඔව්. මේ මං දැන් තාත්තට කතා කරන්න ඕනෙ.තියනවා.

             අපොයි පස්සෙනෙ මතක් වුනේ යාලුවො මට අරගෙන දුන්න පොඩි පෙන්ඩන්ට් එකක් තියෙනවා කියලා අල්මාරියෙ.අනේ ඒක ගෙනිහින්ද දන්නෙ නෑ.ආයෙ අම්මට කෝල් කරන්න හැදුවට හැම වෙලේම එන්ගේජ්.තාත්තට කතා කලා.අඩේ පුලුවන් තරම් ඉක්මනට ගෙදර යන්න කිව්වා.තාත්තාත් පිටත් වෙනවලු දැන්.අල්මාරි වල රෙදි ඔක්කොම බිමලු.අයියෝ අස් කරපල්ලකො ඉතිං.මදෑ රෙදි හෝදලා,වේලලා,නමලා ලස්සනට තියලා ආවා.දැන් අස් කරපල්ලාකො මුල ඉදලා ආයෙත්.:((((.





       හොරු ආවා කියපු ගමන් මගෙත් හිතත් යකාගෙ කම්මල වගේ වෙලා.ගෙනියන්න තරම් දෙයක් නැති වුනත් එක පාර බය හිතෙන ටිකක් සාදාරණයිනෙ නේද?දඩි බිඩි ගාලා ගත්තා බෑග් එක ලඟ හිටිය එකාට සිද්දිය කිව්වා.මැරතන් දුවන්න වගේ දුවන්න ගත්තා.හෆොයි.... සයිට් එක ඇතුලෙ ටිකක් දුර ගියාම තමා මතක් වුනේ යන්න මාරු සල්ලි නෑ කියලා.සයිට් එකේ කැන්ටින් එකෙන් ඇහුවත් නෑ කියපි.අන්තිමට වෙන කෙනෙක්ගෙන් අත මාරුවට සල්ලි ඉල්ලගෙන තමා යන්න වුනේ.


  බස් එකට නැගලා නගාට කෝල් එකක් ගත්තා.එයා ගියානෙ යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර.ඒකත් වෙලාව.නැත්නම් මූ මොනවා කරගනියිද දන්නෙ නෑ.අනේ ඒකා මුකුත් දන්නෙ නෑ.ඌටත් ඉක්මනට ගෙදර යන්න කිව්වා.පවුලක් ලෙස  එකට ඉන්න එපෑ කරදරේකදි නැද්ද.

      මේ මල මගුල් බස් එකත් ගාටනවා.ඒ මදිවට ආමර් වීදියෙත් නවත්තගෙන ඉන්නවානෙ විනාඩි 10ක් විතර.එතකොට ඉතිං අවිස්සාවේල්ල බස් දෙකක් තුනක් ගිහින් තියෙයි.තවත් පරක්කුවක්.හප්පේ අර තියෙන්නෙ මීට කලින් ගිය බස් එක තාම නවත්තලා කලර් ලයිට් වල.බැස්සා ආපු එකෙන්.අනේ ඔන්න අර බස් එක යනවා.පුලුවන් උපරිමෙන් දුවලා පැන්නා යන බස් එකට.මදෑ ඉස්සුනා මදිනෙ. "දඩාස්".............................................

          නෑ නෑ වැටුනෙ නෑ වෙලාව හොඳ නිසා. :D කකුල ෆුට් බෝඩ් එකේ වැදුනා විතරයි.ඊළඟ පිම්මෙන් ඔන්න බස් එක ඇතුලෙ.පිටිපස්සෙ සීට් එකේ මිනිස්සු කන්න වගේ බලාගෙන ඉන්නවා.ඕන් මං නම් එයාලව දැක්කෙ නෑ ලු. ;) කකුල හීරිලා තිබුනා බලද්දි.ඕවානම් මොනවද.

    ඔහොම බාදා මැද්දෙ ගෙදර යනකොට මඟදි තාත්තා යනවා අපේ මාමා කෙනෙක් එක්ක පොලීසි.කෝල් කරලා කිව්වට මොකෙක්වත් ඇවිත් නෑ.ඔක්කොටම හපන් මං මේ දෙමෝලෙන් පිටි කොටන්නා වගේ ගැහි ගැහී යද්දි අපේ තාත්තා වෙනද වගේම ෆුල් සොමියෙ.නැති වුනේ මොනවද කියලා දන්නෙත් නෑ"බලන්නකො චූටි දූ මේ හොරා ගේ ඇතුලෙ රවුම් ගහලා තියෙන්නෙ කඩලා තිබුන රඹුටන් ටිකටත් වැඩේ දිදීනෙ.ඌ අපිට පින් දිදී කන්න ඇති. හෙ හෙ හෙ..... මේ අපි යනවා එහෙනම්.පොලීසිය එනකොට මං කෝල් කරන්නම්"




   ගෙදර යනකොට බාප්පගෙ භාර්යාවයි,පුතණ්ඩියයි අපේ ගෙදර. අම්මයි,නංගියි ත් එයාලා එක්ක කයිය.අලේ ඒ දෙන්නත් අර ඉන්නෙ සොමියෙ.කවුරු හරි දැක්කානම් හිතයි හොරු පැනලා තියෙන්නෙ අපේ අල්ලපු ගෙදරට කියලා.:)))) බැලින්නම් රත්තරන් බඩු ටික බැංකුවේ,ගෙදර සල්ලි තිබිලා නෑ.හැබැයි මගේ යාලුවො දීපු පෙන්ඩන්ඩ් එකයි,තව තෝඩු දෙකකුයි නම් මිසින්.

  ගේ පුරා පොඩි සර්ච් පාරක් දැම්මා.හපෝ රෙදි ටික කඳු කඳු ගහලා බිම.මගේ පරණ ලැප් කට්ටත් එලියට ඇදලා.හොරාටත් තේරිලා ඒක වැඩක් නෑ කියලා.තාත්තගෙ පරණම පරණ කැමරා වගයක් ලස්සනට වගේ එලියෙ තියලා තිබුනා.ඒවත් එහෙමම.වෙන එකක් තියා ඩිජි කැම් එකත් යස අගේට තියෙනවා.ගේ පුරාම රඹුටන් ලෙලි.වැස්සට ඉහලගෙන ආපු කුඩේ කඩාගෙන ආපු ජනේල ගාව.ජනේලෙන් ඇතුල පැනපු තැන මඩ අඩියක්. එලියෙ ටැංකිය ගාව ලිස්සපු අඩි පාරක්.ශුවර් එකටම අම්මා අපු පාර බය වෙලා දුවලා.

    ඔන්න දැන් තමා අම්මගෙන් කතාව අහගන්න පුලුවන් වුනේ.අම්මා ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ගෙදර ඔනකොට අපේ බලු තඩියා එලියෙ ඉදලා.අම්මා ඉතිං ඌත් එක්ක කතා කරලා එහෙම යතුර හොයා ගෙන දොර ඇරලා.දොර ඇරපු ගමන් අපේ කෑම කාමරේ පේනවා.අම්මට හිතිලා තියෙන්න කලින් දවසෙ ඇරපු ජනේලෙ වහලා නෑ කියලයි.ටිකකින් තමා තේරිලා තියෙන්නෙ යකෝ කෝ ග්‍රිල් එක කියලා.ඔන්න එතකොට තමා මීටරේ වැඩ කරලා තියෙන්නෙ හෙට හොරු පැනලා කියලා.පිලිවෙලින් කාමර ටික බලාගෙන ගිහින් කුස්සියෙන් ගෙයින් එලියට බැහැලා කඩපු ජනේල ගාවට ආපු අම්මා අපේ පල්ලෙහා ගෙදර අයට කතා කරලා.

  ඊට පස්සෙ ඉතිං අහළපහළ අයත් ඇවිත් පශ්චාත් පරීක්ෂණ එහෙම පවත්වලා තමා තාත්තට නිවුස් දීලා තියෙන්නෙ.මං එනකොටනම් ගම මැද්දෙ ඉන්න නෑයොත් ඇවිත් ගිහින්.ඕපා දූප ටික මට මිස් වෙලානෙ. :D අන්තිම නිගමනේ තමා අම්මා ගෙට එන සද්දෙ ඇහිලා බය වුන හොරා

  ඔන්න තාත්තත් එක්කම පොලීසිය ආවා.සිවිල් පිට හයදෙනෙක් විතර ආවා.ඔන්න එතැන් සිට කතාව දෙබසින්.

පොලීසිය - කෝ කොහෙන්ද ගෙට ඇවිත් තියෙන්න?
අම්මා - අර තියෙන්නෙ අර ජනේලෙන් තමා ඇවිත් තියෙන්නෙ.
පොලීසිය - ග්‍රිල් එකත් ගලවගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙ.මොනවද ගෙනිහින් තියෙන්නෙ.(ගේ ඇතුලෙ රවුමක් යන ගමන්)
තාත්තා - ලොකු දුවගෙ පෙන්ඩන්ට් එකකුයි,තව පොඩි තෝඩු දෙකකුයි.
පොලීසිය - පවුම් කීයද පෙන්ඩන්ට් එක.
මම - දන්නෙ නෑ යාලුවො ගෙනත් දුන්නෙ.
පොලීසිය - බලමු ගිහින් ජනේලෙ ගාව. (ජනේල ගාවට ගේ වටෙන් ගිහින් රඹුටන් ගස් දැක) කෝ මේ කෙක්ක? ආහ් මේ තියෙන්නෙ.
පොලිසීයෙ ලොක්කා - අන්න අර ගෙඩිය කඩා දෙන්න.ඒක හොදට ඉදිලා.(ජනේලෙ දිහාත් සුට්ටක් විතර බලලා)මෙහෙ තීන්ත ගාන්න එහෙම කවුරුත් ආවද?
තාත්තා - අනේ නෑ අපිමනෙ තීන්ත ගෑවෙ.
පොලීසිය - හ්ම්... එතකොට රඹුටන් කඩන්න කවුරුත් ආවද?
නංගි මට හෙමින් - ඇයි අර මංජු මාමා ආවෙ. (මංජු මාමා කියන්නෙ අපේ ගෙදර වඩු වැඩ කරන්න එන අපට හිතවත් වඩු මහතෙක්.ගෙදර කවුරුත් නැහැ කියලා හිතලා දවල් වරුවක ඇවිත් රඹුටන් කඩාගෙන ගිහින්.නංගී ගේ ඇතුලෙ ඉදන් බලන් ඉදලා.තව ටිකෙන් පොලීසියෙන් හොද සංග්‍රහයක් හම්බ වෙනවා.:D )
මම - පිස්සුද මංජු මාමා එහෙම කරනවයෑ.
පොලීසිය - කවුද ඒ???? (මදෑ ඇහිලා)
තාත්තා - නෑ නෑ ඒ අපි දන්න කෙනෙක්. එයා එහෙම කෙනෙක් නෙවේ.(වෙලාවට ඒක පිළිගත්තා)

      මේ වෙනකොට අපේ රඹුටන් ගස් වලින් ගෙඩි පනහක් හැටක් පොලිසි අන්කල්ලගෙ බඩේ(හෝව් වැරදුනා අයියලත් හිටියනෙ) මදෑ වුන දේ ගේ ඇතුලෙ තිබුන ඒවට හොරා වැඩේ දුන්නා.ගහේ තිබ්බ ඒවට පොලීසිය වැඩේ දුන්නා.කාට කියන්නද මේ දුක.

පොලීසියෙ ලොක්කා - මේ, මේ මහත්තයලව පොලීසියෙ රස්තියාදු නොකර මෙහේදිම පැමිණිල්ල ලියාගෙන යමු නේද? (කොහොමද රඹුටන් වල බලේ)

   ඔය වෙනකොට අම්මාතාත්තාගෙයි,නංගිගෙයි,මගෙයි විස්තර පස් පාරක් විතර අහලා.

    යන්න හදනකොට තමයි පොලිස් මාමලට කුඩේ මතක් වෙන්නෙ."ආහ් අපි කුඩේ අරන් යන්නම්. ඔය ෂුවර් එකට කුඩු කාරයෙක් වෙන්න ඇති.අපිට දවස් දෙක තුනක් දෙන්නකෝ."

අනේ මන්දා ඒ දවස් දෙක තුන තාම ගෙවෙනවා..... :D

කතාව දිග වැඩි වුනා.මේ කතාවෙන් කියන්න ඕනෙ වුන ටික කියන්න තව පෝස්ට් එකක් දාන්න වෙයි වගේ.කමක් නෑ එතකල් පසුබිම් කතාව කියවලා අදහසක් ගන්නකෝ.පුලුවන් ඉක්මනට ඒකත් දාන්නම්.



Thursday, August 9, 2012

෴අනතුරු෴

       ලියන්න හිතාගෙන හිටියෙ එකක්.දැන් ලියන්න යන්නෙ වෙන එකක්.මේකට වග කියන්න ඕනෙ මගෙ නින්ද. වෙනදට බස් එකට නැගලා ටිකට් අරගත්තාට පස්සෙ ශටර් එකට ඔලුව තියාගත්තා.හොදට දොයි.සැරින් සැරේ ඇහැ ඇරලා බලනවා ආයෙ දොයි ඊළඟට නැගිටින්නෙ බහින්න හෝල්ට් දෙකකට විතර  කලින් තමා.ඒත් මොකක්දෝ කරුමෙකට මට ඊයෙ නින්ද ගියේ නෑ නොවැ.ඒකෙන් වුනේ අතර මගදි මාර්ග අනතුරු දෙකක්ම දැක බලා ගැනීමෙ වාසනාව උදා වුන එක.

Friday, July 13, 2012

෴පොඩි පොඩි කතා ටිකක්෴

           නොදැනීම මාසයක් ගෙවිලා ගිහින්.ජූලි මාසෙට මෙලෝ පෝස්ට් එකක් ලිව්වෙ නෑ.ලියන එක එපා වෙලා වගේ.බ්ලොග් කියවලා විතරක් නතර වෙන්න හිතිලා.නිකමට සැක හිතලා බ්ලොගේ අතීතෙ දිහා බැලුවාම යකෝ ගිය අවුරුද්දෙ ජූලි මාසෙ මං නුකුත් ලියලා නෑ.බලා ගෙන යනකොට මගෙ නෙවෙයි වරද මාසෙ.

Monday, May 14, 2012

ආදර ඔබා මාමේ......

                                 ඊයෙ හවස අහම්බෙන් නංගි ඔන්ලයින් ගිහින් ඉන්න වෙලාවෙ එතනට ගියාම බ්ලොග් රෝලෙ උඩින්ම දැක්කෙ අඩවි රජාගෙ පෝස්ට් එක.ශුවර් එකටම විහිලුවක් වෙන්න ඇති කියලා හිතුවට ඊට පහල බ්ලොග් පෝස්ට් එකත් එහෙමම දෙයක් කියලා මාතෘකාව දාලා තිබුන නිසා මගෙ කටින් ඉබේම පිට වුනේ "ඈහ් ඔබා මාමා නැති වෙලාද?" කියන එකයි.නංගි දුන්න උත්තරේ වුනේ "ඔව් ඇයි ඔයා දන්නෙ නැද්ද ?"කියන එකයි.ඒ වෙලාවෙ හිතට දැනුනෙ මහම බර හැගීමක්.හරිම මූසල හැගීමක්.ලඟින්ම හිටපු කෙනෙක් නැති වුනාම හිතට දැනෙන හිස් බවක්. කවදාවත් දැකලා නැති,කතා කරලා නැති කෙනෙක් ගැන මෙච්චර බැදීමක් කොහොම ඇති වුනාද මන්දා.අන්ක්‍ර්ජාලයේ බ්ලොග් හරහා ඇති වුන ඒ බැදීම මෙහෙම ඇති වුනා කියන්න බෑ. 

                              මේ ශොක් එකත් හිතා තියාගෙන ගිහින් අම්මට කිව්වෙ "අම්මෙ අනේ අපේ බ්ලොග් ලියන කෙනෙක් නැති වෙලා." කියලා.අම්මා ඇහුවා "මක් වෙලාද?" කියලා.ඒ වෙනකොටත් ඔබා මාමා අපිව දාලා ගියේ මොන හේතුවක් නිසාද කියලා මං හරියටම දැන ගෙන හිටියෙ නෑ.ඉතිං මගෙ උත්තරේ වුනේ "වයසට වෙන්න ඇති" කියලයි.බ්ලොග් කියන දේ ගැන වැඩි දැනුමක් නැති අම්මා "මං හිතුවෙ මේ බ්ලොග් ලියන කෙනෙක් කිව්වාම ඔයාලගෙ වයසෙ විතර කෙනෙක් කියලා."කිව්වාම මං හිතුවෙත් ශරීරය මොන තරම් වයසට ගියත් ඔබා මාමගෙ හිත අපි තරම්ම සමහර විට අපිටත් වඩා තරුණයි නේද කියලා.

                               ඔබා මාමාව හම්බ වෙන්න තිබුන එකම චාන්ස් එකත් මිස් වුනා.දැන් ඉතිං පරක්කු වැඩියි.:(((

                                  වැඩිය අටුවා ටීකා ඕනෙ නැහැ.මොකද මේ බ්ලොග් අවකාශයම ඔබා මාමා මොන වගේ කෙනෙක්ද කියන්න දන්නවා.මේ වගේ වෙලාවක වෙන පෝස්ට් එකක් දාන්න හිත දුන්නෙ නෑ මාමෙ ඔබව සිහි නොකර.......

නිවන් දක්නා තෙක්ම අපි අතරම ඉපදිලා අපිව හිනස්සලා,ඔවදන් දීලා යන්න හේතු වාසනා වේවා මාමේ.අවසන ප්‍රාර්ථනා කරන්නා වූ බෝධියකින් නිවන් දකින්නට ලැබේවා......


කිසියම් පින්කමක් ඔබා මාමා වෙනුවෙන් සිද්ද වෙනවානම් දන්වන්න. එන්න උපරිම උත්සාහයක් යොදනවා.

Friday, May 4, 2012

මෙන්න මේකයි සිද්දිය.....

                              අම්මෝ....සෑහෙන කාලයක් ගිහින් මේ පැත්තට ආවෙ.කලින් පෝස්ටුවේ එකම එක කමෙන්ටුවකටවත් ප්‍රති උත්තරයක්වත් දුන්නෙ නෑ නෙ.එන්නම ඕනෙයි කියලා පුල පුලා බලා සිටි සයිබර් සැනකෙලියටවත් යන්න වුනේ නැති හැටි.චික් විතරක්. ඒ මොනවා වුනත් එන්න සිද්ද නොවුනේ පිං අතේ වැඩකට සූදානම් වුන නිසා හින්දා හිතේ කහටක් නම් නෑ.සෑහෙන කාලයක් තිස්සෙ කොහොමහරි දෙන්න ඕනෙ කියලා පුල පුලා බලාගෙන ඉදපු දෙයක්.සාංඝික දානයක්, අප්‍රේල් 21 වෙනිදා දුන්නා.

Wednesday, April 4, 2012

෴රෑ වැලපෙන භූතාත්ම෴

              ඊළඟ පෝස්ට් එක විදිහට  හති දාගෙන ටයිප් කලේ කක්කි කතාවක් වුනත් අද උදේ මේ සිද්දිය ඇහුවාම පමා නොකර කොටලා දාන්න ඕනෙ කියලා හිතුනා.මේ සයිබර් අවකාශයේ ඇති තරම් හොල්මන් කතා තියෙනවා.මගෙත් කාලයක් තිබුනා ඕනෑවටත් වඩා හොල්මන් ගැන හිතේ තියාගෙන බය වුන.පස්සෙ කාලයක් ආවා අපොයි ඔය බොරු කියලා හිතපු.දැන් නම් හිතන්නෙ මොනවා කිව්වත් අපි නොදකින ලෝකය හරිම ලොකුයි කියලා.අද අහන්න සිද්ද වුන කතාවත් ඒක ඔප්පු කරන්න සාධකයක් වගේ.

Friday, March 23, 2012

නීලා මිස් සමඟ මගේ මතක....

            අභීත අයියගෙ මේ පෝස්ට් එක දැක්කාම මගෙ හිත අතීතයට ඇදිලා ගියා.පුංචි කාලෙ පෝලියෝ ඇඩ් එක ටී.වී.එකේ දකිනකොට හිතුනෙ "අනේ මෙච්චර ලස්සන කටහඩක් තියෙන,ලස්සන කෙනෙකුට ඇයි මෙහෙම දෙයක් වුනේ" කියලා.හරි දුකක් ඒ වෙලාවෙ හිතට දැනුනත් නීලා කියන ගායිකාව මනසින් වැටිලා නෑ කියලා ඒ කාලෙත් තේරුන නිසා හිත ටිකක් හැදුනා.සංගීත ප්‍රසංගයකදි වුනත් අනික් හැම ගායක ගායිකාවක්ම වේදිකාවට නගින හැටි පෙන්නුවත් කවදාවත් නීලා වික්‍රමසිංහ ගායිකාව වේදිකාවට නගින හැටි පෙන්නලා නෑ.




          ඒත් නීලා වික්‍රමසිංහ කියන ගායිකාවගෙ,කාන්තාවගෙ පෞර්ෂත්වය හරියටම දකින්න පුලුවන් වුනේ ශිෂ්‍යත්වෙ පාස් වෙලා අගනුවර ප්‍රසිද්දම බාලිකා පාසලකට ඇතුලත් වෙන්න හම්බ වුනාට පස්සෙ.හය වසරෙ ටික දවසක් යද්දි ඒ කාලෙ විදිහට අපිට සිද්ද වුනා සෞන්දර්ය විෂය තෝර ගන්න.පොළොන්නරුවෙ හිටපු කාලෙ ඉදලා සංගීතය ජීවිතේ කොටසක් කර ගත්ත මට ආයෙ හිතන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ.පෙරදිග සංගීතය කරන්න ඉස්කෝලෙ ඒ වෙනකොට මිස්ලා දෙන්නෙක් හිටියා;උදේනි මිස් හා නීලා වික්‍රමසිංහ ගායිකාව,අපිටනම් නීලා මිස්.මං හරිම ආඩම්බර වුනා ඒ ගැන.

                     මොනවා වුනත් මට මිස් යටතේ ඉගෙන ගන්න වාසනාව නැති වුනා.ඒත් සමහර පාසල නියෝජනය කරන සංගීත වැඩ කටයුතු වල පුහුණුවීම් කරන්න නීලා මිස් යටතේ වැඩ කරන්න මට අවස්තාව ලැබුනා.ඒකත් වාසනාවක් මටනම්.

                         තමුන්ම කාර් එක එලවගෙන පාසලට එන නීලා මිස් හැම කෙනාටම ප්‍රිය උපදවනවා.පිළිවෙලට අදින ඔසරිය,දේදුනු වගේ දෙබැම,පාට කරපු දෙතොල් වෙන ඕනෙ ගෑණු කෙනෙක් වගේ හැඩට නීලා මිස් ඇන්දා පැලැන්දා.ගායිකාවක් කියලා ලොකුකමක්නම් ගෑවිලා තිබුනෙවත් නෑ.පාසලේ ලොකුම සංගීත කාමර වෙන් වෙලා තිබුනෙ නීලා මිස්ට.ඒත් ඒ කාමරයට යාබදව වැසිකිලි පහසුකම් තිබුනෙ නෑ.


                  ඉතිං හැදාම විවේක කාය ර වුන න්ම න පීරිඩ් ක නීලා මිස්ට ෆ් ක්ම් මිස් කෙලින්ම න්නෙ පේ දේනි මිස්ගෙ කාට.ට යාද වැසිකිලික් තිබුනා. ය ගේ කොට හුක් වෙලාවට අපිට මිස්ව හම්බ වෙනවා. මොද හුක් වෙලාට පි  සංගීය තිබුනෙ විවේය ර වුන න්ම.හොද හිනාක්  දාගෙන පේ මිස්ත් විහිලුක් ගෙන මා මිස් න්නෙ.දේ ගා ගෙන පුවා පු පාක් ලුත් ගෙන මේ දැන් ගෙරින් ලිට බැස්සා ගේ මා මිස් ලිට න්නෙ.


                           මිස් නිසා මං ලබපු අමතක නොවෙනම අත්දැකීම ලැබුවෙ 1997 සමස්ත ලංකා තරඟ නිසා.වැඩිපුර දක්ෂ කම නොතිබුනත් සංගීතය කිව්වාම පැනලා ඕනෙ දේකට යන නිසාම සමූහ ගායනා,වාදන අවස්තා දෙකටම මට සහභාගී වෙන්න අවස්තාව ලැබුනා.ම වාදනය කලේ තාලම්පට.තාලය ඇඟේ තියෙනවානම් ඕක වාදනය කරන එක මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයිනෙ ඉති.අපි වාදනය කලේ එක එක ජනගී ගොඩක් එකතු කරලා.මට තියෙන්නෙ ඉක්මනටම ඒ ඒ තාලය සපයන එකයි.සුපුරුදු පරිදි දවසක් හවස පුරුදුවීම් තියෙන දවසක්.වාදනය ගලා ගෙන යනවා.ම වෙන සිහියක.වෙන සිහියක හිටියත් හිමීට තාල් මාරු කරන්න පුලුවන් මට.ඔහොම ගිහින් වාදනේ එක පාර ඉවර වුනා.වෙන සිහියක හිටපු මං තාම තාලම්පට ගහනවා.එදානම් මදි නොකියන්න මිස්ගෙන් අහගත්තා :)).අම්මෝ..... මිස්ගෙ සැර.ඊට පස්සෙනම් මං අසිහියෙන් වාදනය කරලා නෑ.


              තරඟෙ දවසෙ අපේ සහෝදර බාලිකා පාසලක් පොල් ගෙඩියකුත් අතට අරගෙන නැටුම් අංගයක් ඉදිරිපත් කලා.නැටුම ඉවර වුනාට පස්සෙ අර පොල් ගෙඩි ටික ගල් වල ගහලා බිදලා එයාලම කෑවා.ඒ වෙලාවෙ ඒකට අප්‍රසාදය දක්වපු මිස් කිව්වෙ ඒ වැඩේ වස් වදින වැඩක් බවයි.ඒත් ඒ අය තමා නැටුම් අංග වලින් එදා පළවෙනියො වුනේ.


                               ඊලඟට මිස් එක්ක මතක හිටින වැඩකට සහභාගී වුනේ "සාගර දිනය" ට.ධීවර අමාත්‍යාංශය බාර දීපු වැඩක් තමා ඒක.හරිම අඩු දවස් ගණනක් තමා අපිට පුහුණුවීම් කරන්න වුනේ.ඒත් මට නම් තාම අපි කියපු ධීවර ගීතය මතකයි.


ධීර ධීවර ශක්තියයි අපි
දේශයේ නව ජීවයි අපි
සාර සාගර දියඹ දිය බිඳ
ඉසුරු සම්පත රැගෙන එන අපි


                        ඔන්න ඔහොමයි ගීතය පටන් ගත්තෙ.අපි ගායනා කරනවා බලන්න ආපු  ධීවර අමාත්‍යාංශයෙ නිලදාරියානම් අපේ ගායනය ගැන සෑහීමකට පත් වුනේ නෑ.ඒ වෙලාවෙ තරහ ගිය මිස් කිව්වෙ "මෙච්චර අඩු කාලෙකින් පුරුදු වෙලා මේ ලමයි ඔහොම කියනවා මදැයි" කියන එකයි.අපිත් එක්කම  සංගීත වැඩ වලට මිස්ගෙ අක්කගෙ දුවත්  සම්බන්ද වුනා.අපේ පන්ති වලම උන්නු එයාටයි අපිටයි වෙනස් විදිහට සලකන්න මිස් කවදාවත් පෙලඹුනේ නෑ.


ඉතිං ආදරණීය ගුරු මවුනි මගේ ප්‍රාර්ථනය ඔබට නිදුක්,නිරෝගී සුවයයි. දීර්ඝායු වේවා......

Tuesday, March 13, 2012

කොන්ඩෙට සාත්තුවක් - බිත්තර කතා 2 -රීඩර් වල නැද්ද???

               ඊයෙ රෑ පබ්ලිශ් කරපු පෝස්ට් එක රීඩර් වල අප්ඩේට් වෙලා නෑ වගේ නේද??? මගේ බ්ලොග් ලිස්ට් එකේවත් නෑ. මං ඒත් බැලුවා මොකද මේ කමෙන්ට් එහෙම අඩු කියලා.පෝස්ට් එකක් දැම්මා කියලා දැන ගන්න විදිහක් නෑ නෙ නේද? ඒ මදිවට ෆේස් බුක් එකේ ලින්ක් එක පේස්ට් කලාම පේජ් නොට් ෆවුන්ඩ් කියනවා මොකක් වෙලාද මන්දා.ඒ නිසා ඔබා මාමා කලා වගේ ලින්ක් එක දාලා තව පෝස්ට් එකක් දාන්න හිතුවා.කරදරයක් නම් සමාව බජනය කරන සේක්වා.......

කොන්ඩෙට සාත්තුවක් - බිත්තර කතා 2

 

 

 

 

 

 

 

 

Friday, March 9, 2012

කොන්ඩෙට සාත්තුවක් - බිත්තර කතා 2



             බ්ලොග් කියවන්න ගියාම ලියන්න වෙලාව මදි.ඒ මදිවට මේ මැෂින් එකත් පිස්සු නටනවා.ටයිප් කරන්න ගියාම අකුරු එකට සෙට් වෙලා විකාරයක් වෙනවා.හයියෙන් ටයිප් කරන්න බෑ.ඒත් ඉතිං මේක අත් ඇරලා දාන්න‍යෑ..කොහොම හරි ලියන්නත් එපැයි.ඒ අස්සෙ සේව් වෙනුවට පබිලිස් බටන් එක එබිලා විකාරයක් වුනා.සමා වෙන්ට ඕනෙ ඒකට.ඔන්න දැන් කතාවට.මං දැන් කාලෙකට කලින් බිත්තර කතාවක් කීවානෙ. මේ තවත් බිත්තර කතාවක්.....

Saturday, February 18, 2012

෴වැලන්ටයින් ඛේදවාචක෴

                             කොහොමද කස්ටිය සැපෙන් සනීපෙන් ඉන්නවාද.??? ආදරය කරන අයට විසේස දවසකුත් පහු වුනා නේද???? කොහොමද කස්ටිය සැමරුවද????මහින්ද මාමානම් ලෙසටම දුන්නා නේද තෑගි...:D කොහොම වුනත් මගේ නම් හැගීම ඕක මහ ලොකුවට හිතට අරගෙන කඩ කාරයයින්ව පෝසත් කරන්න ඕනෙ නෑ කියන එක.කඩ කාරයො මදෑයි, FM කාරයොත් ඉන්නවනෙ දැන්.ප්ලේන් එකෙන් කොහෙදෝ මන්දා දූපතකට ගෙනියනවාලු.එතනදි ජීවිතේට අමතක වෙන්නෙ නැති  අත්දැකීම් ගන්න පුලුවන්ලු,හොද කෑමක් දෙනවාලු.මරු සුරන්ගනා කතා ගොඩයි.අනේ අර සාන්ත වැලන්ටයින් තුමා හිටියානම් මොකක් කරගනියිද දන්නෙ නෑ....:D


                               අපි ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ නම් වැඩිය විච්චූරන කලා කියලා මතකයක් නෑ ඔය වැලන්ටයින් එකට.ඒත් ඉති චෙක් කිරිල්ලනම් තිබුනා.බෑග් ඇදලා චොක්ලට්,කාඩ් එකක් හොයා ගන්න ප්‍රිෆෙක්ට අක්කලා මාරම ආසයි.ඊට පස්සෙ ඉති ඒවා එයාලගෙ සාක්කුවෙ තමා.: කොහොම හරි ඉස්කෝලෙ ඇතුලට ගෙනාවොත් කස්ටිය පුලු පුලුවන් තැන් වල හංගලා තියනවා පස්සෙ එකතු වෙලා කන්න.ඔය මොන දේ කලත් වැඩිය දුර දිග ඒවා නම් මට මතක විදිහට අහු වෙලා නෑ කවදාවත්.ඒත් ඒකට දැන් පබ්ලිසිටය වැඩි නිසා පොඩි එවුන් පවා දන්නවා 14 වෙනිදා කියන්නෙ රතු පාට හාට්, මල් පුරවගෙන කරන විකාරයක් කියලා හිතනවා ඇති.ඔය වැඩේ නිසා පුන්චි හිත් දූෂණය වෙලාද මන්දා කියලත් හිතෙනවා.....හ්ම්......





            මං මේ අද කියන්න යන කතාව ඇහුවෙ මං බෙහෙත් ගන්න යන තැන දොස්තර මහත්තයෙක්ගෙන්.දිනය හරියට 14 වෙනිදා.කලින්ම ප්ලේස් එකට ගිය නිසා තාත්තයි මායි විතරයි ඇවිත් හිටියෙ.මේ දොස්තරගෙ පොඩිම දුව යන්නෙ කොළඹ තියෙන සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රසිද්ද බාලිකා පාසලකට.එදා දවසෙ ඒ විදුහල්පතිනිය හොදට හිතලා බලලා වෑඩක් කරලා තිබුනා.ඉස්කෝලෙ  පටන්ගෙන නමුත් මාක් කලාට පස්සෙ විදිහල්පතිනිය රෙජිස්ටර් ඔක්කොම ටික කාර්යාලයට ගෙන්නගෙන.. 

                 මොකට කියලාද හිතන්නෙ.හරියට හරි.....ආපු නැති අයගෙ නම් ටික චෙක් කරන්න.චෙක් කරලා තියෙන්නෙත් 10 වසරෙන් උඩ පන්ති වල තමා.හොදම වයසනෙ නේද??... ඒ වැඩේ ඉවර වෙලා විදුහල්පතිතුමිය  ආපු නැති ලමයින්ගෙ ගෙවල් වලට කෝල් කරලා අහලා ලමයා ඉස්කෝලෙ ආවෙ නැත්තෙ මොකෝ කියලා.එහෙම කරගෙන යද්දි එක ලමයෙක් ගෙදරින් පිටත් වෙලා තියෙන්නෙ ඉස්කෝලෙ යනවා කියලා.ඔන්න අහු වුනා හොරේ..... 


                 විදුහල්පතිතුමියත් පැලෑනක් ක්‍රියාත්මක කරලා.කෙල්ලගෙ හොදම යාලුවා ලවා කෝල් එකක් දීලා.බැලින්නම් කෙල්ලගෙ ෆෝන් එක ඕෆ්.ඒ පාර කෙල්ලගෙ කොල්ලට අරගෙන.ශේප් එකේ කතා කරලා.බැලින්නම් දෙන්නත් එක්ක හොටෙල් රූම් එකකලු.විදුහල්පතිතුමිය පොලීසියෙ ඇන්ට්‍රියකුත් දාලා පොලීසියත් එක්කම ගිහින් ගෑණු ලමයව පොලීසියට ගෙනල්ලා, ගෑණු ලමයගෙ අම්මට කතා කරලා ගිහින් ලමයව එක්කගෙන ගෙදර යන්ඩ කියලා.


                අනේ ඒ අම්මට මොනවා හිතෙන්න ඇතිද නේද??බැලින්නම් ඒ ගෑණු ලමයගෙ අක්කත් පැනලා ගිහිල්ලා.ඒ හිතේ අමාරුවට අම්මට පොඩි මානසික ආබාධයකටත් ලක් වෙලා ඉදලා තියෙන්නෙ.මදෑ කොරේ පිටට මරේ කියලා මේකත් දැනගත්තාම.:((( මොනවා හිතෙන්න ඇත්ද නේද?? දැන් විදුහල්පතිතුමිය ගන්න හදන ක්‍රියාමාර්ගෙ තමා මේ ලමයව අයින් කරලා දාන එක ඉස්කෝලෙන්.ඒත් මට මේ කතාව කියපු දොස්තර මහත්තයා ඇතුලු දෙමව්පියෝ ටිකක් කියලා තියෙනවා එහෙම කරන්න එපා කියලා.මොකද මේ වගේ හේතුවකට ලමයෙක් අයින් කලාම වෙන ඉස්කෝලෙකට ගන්න තියෙන චාන්ස් එක අඩු නිසා.


                         ඒත් විදුහල්පතිතුමිය කියන කතාවත් ඇත්ත.එයා කියන්නෙ එක ලමයෙක් ඔහොම දෙයක් කරලා එයාව තියාගත්තොත් අනික් ලමයි දාස් ගානකට ඒකෙන් ලැබෙන ආදර්ශය මොකක්ද කියන එක.ඒකත් සෑහෙන ඇත්ත කතාවක්.ඉති දැන් විදුහල්පතිතුමියයි දෙමව්පියොයි එකතු වෙලා ටිකක් ගමකට වගේ වෙන්න පාසලක් හොයා දෙන්නයි යන්නෙ.

ඔන්න ඔහොමයි වැලන්ටයින්.......
 

Thursday, February 2, 2012

නිසුපා බිසී අප්පා.......

                            සති තුනකින් විතර පෝස්ට් එකක් දැම්මෙ නෑ.මාලුවයි, කසුන් මල්ලියි අහලත් තිබුනා කෝ පෝස්ට් කියලා.අද සෑමයි,අපේ සෙට් එකේ මලයෙකුයි පුරස්න කලා කෝ පෝස්ට් කියලා.මොන පෝස්ට් ද අප්පා.කලින් පෝස්ට් එකේ කමෙන්ට් ටිකට උත්තර දුන්නෙත් නෑ නොවැ. :((((( සොරි වෙන්ට ඕනෙ.මේ දවස් වල හොදටම බිසී.බිල්ඩිම ඉවර වේගනයි යන්නේ.ඉතිං මට වැඩ ගොඩයි.බිල්ඩිමේ හැම තැනම ඇවිද ඇවිද වැරදි අඩුපාඩු හොයන්න ඕනෙ.ඒවා ලිස්ට් හදලා වැඩ කරන සෙට් එකටම යවන්න ඕනෙ.පොතක් පිරෙන්න අඩුපාඩු ලිව්වා වගේ නෙවේ ඒවා ටයිප් කරන්නත් එපැයි.එකම අදහස වාක්‍ය දෙකකින් දෙන්නත් බෑ නෙ.හයියෝ......


                                   මේ පෝස්ට් එකටත් දැන් දවස් ගානක් වයසයි.මොන දවස්ද හරියට කීවොත් සති ගා...නක් වයසයි... :))මොනවා වුනත් රාජකාරී වෙලාවෙදි රාජකාරිය කරන්න එපැයි.ඒත් ටික ටික ටයිප් කරලා මේ ටික ලියා ගත්තා.ගෙදර ගිහිනුත් ටයිප් කරලා ඉවරයක් කරගන්න බැලුවා.ඒත් දවස් ගානක් ගියානෙ.මේක අද (මේ අද කියන එක ටයිප් කරලත්  සති ගානක්....හිකිස්.....) නම් කොහොම හරි පබිලිස් කරන්න ඕනෙ ෆොටෝ කෑලි දෙක තුනකුත් අමුනලා.ෆොටෝ කීවට වැඩියත් නෑ.වැඩ කරන තැනම ෆොටෝ ටිකක්.

                              මේ සයිට් එක ප්‍රයිවෙට් කැම්පස් එකක් නේ.අම්මෝ.... මේ දවස් වල කියන්නත් බය හිතෙන වචනයක් ඒක.ජනවාරි  15 වෙනිදා  භාගෙට වැඩ ඉවර කරපු සයිට් එක විවෘත කලා.එදා පොංගල් දවසනෙ.පස්සෙ තමා මටත් හිතුනෙ විවෘත කිරීමක් කෙසේ වෙතත් තියන්න ඇත්තෙ පොංගල් උත්සවේ කියලා.මොකද මේ සයිට් එක හදන්න බර පැන දරන්න දෙමළ, නෑදෑ කම මස්සිනාලා වුන දෙන්නෙක්.හැබැයි සල්ලි ගලන්නෙ ඩුබායි පැත්තෙන්.සල්ලිවල අගයක් නෑ වගේමේ අයටනම්.මේ බිත්තියක් බදිනවා ඔන්න හෙට දිහෑ කඩලා දානවා.අනේ අපොයි...... ඔය වගේ වැඩ ගොඩයි.ඒ නාස්ති කරපු සල්ලි වලින් කාට හරි හොද ගෙයක් හදන්න තිබුනා.මොනවා කරන්නද......

                              14 වෙනිදා රෑ ලොකු පූජාවක්.මොන දේ පටන්ගන්නත් කලින් මෙහේ පූජානම් තියනවා.ඉතිං පූසාරි කෙනෙකුත් ගෙන්නලා ලොකුවට ගිනි මැල එහෙම ගහලා ගජ රාමෙට වැඩේ ගිහින් තියෙනවා.අනේ ඕවා බලන්න අපි පින් කරලා නැතුවා.රෑට ඇවිත් යන්න විදිහක් තියෙන්නත් එපැයි.පූජාව කෙරීගෙන යන අතරතුරේ හෙන මහත කිරි එළදෙනක් ගෙනත් බිල්ඩිම ඇතුලට.ඌව දැන් කොරිඩෝ දිගේ එක්කන් යනවාලු.(හින්දු අයගෙ චාරිත්‍රයක්ලු.මං වැඩිය මේ දේවල් දන්නෙ නෑ.දන්න ඉන්නවානම් කියලාම යන්න). 

                            ටික වෙලාවකින් මූ කඹෙත් ඇදගෙන දුවනවාලු කොරිඩෝ එක දිගේ මහ හයියෙන් කෑ ගහගෙන.මේ කැම්පස් එකේ ටොයිලට් හා පිවිසුම් ලොබිය ඇරුනාම අනික් හැම තැනම පොලව ටෙරාසෝ කරලා හොදට පොලිශ් කරලා තියෙන්නෙ.විවෘත කිරීම නිසා පලවෙනි තට්ටුව මූන පේන තරම් දිලිසෙන්න පොලිශ් කරලා.ඉතිං මේ දුවගෙන ගිය එළදෙන හතර පය හතර කොනේ දාගෙන බිම වැටිලා ,දුවපු වේගෙට ලිස්සලා.අනේ බැලින්නම් මූ දුවලා තියෙන්නෙ මුගෙ පැටියා එලියෙ ඉදලා කෑ ගහන සද්දෙ ඇහිලා.පැටියව එලියෙනෙ තියලා තියෙන්නෙ.පස්සෙ වැඩේ හරි යන්නෙම නැති තැන පැටියත් ඇතුලෙම ගැට ගහලා.

                             ඊළඟට මහ අමුතු වැඩක් තමා කරලා තියෙන්නෙ.පිදුරු වලින් පඹයෙක් හදලා.නියම මිනිහෙක් වගේ පේන්නම හදලා තිබුනා.අත් දෙක,කකුල් දෙක, ඔලුව එහෙමත් හදලා.(මං අපේ සර්ගෙ ෆෝන් එකේ තිබුන පින්තූර දැක්කා.)ඔන්න ඊට පස්සෙ පඹයගෙ බෙල්ලට දැම්මලු තොන්ඩුවක්,තිබ්බට ඔලුවට ගිනි.ඊට පස්සෙ අර කඹෙන් ඇදගෙන මුලු බිල්ඩිම පුරාම ඇදගෙන ගියාලු.හේතුව මක්කදැයි මට හිතා ගන්නවත් බැරි වුනා.ඇස්වහ කටවහ සීන් එකක් වෙන්න ඇති කියලා තමා සර් කීවෙ.


මේ තියෙන්නෙ ඇදලා තිබුන කෝලම් රටාවක්.ලස්සනයි නේද???
                            
ඇතුල් වීමේ තැන තුබුන සැරසිල්ල


ඔය පිටසක්වල අය කුඹුරකට ගොඩ බැහැලා වගේ පේන්නෙ මේ කැම්පස් එකේ රෝස මල් වගාව.ෆොටෝව ගහන කොට මල් නැති වුනාට දැන් මල් යායයි.





                        පහුවදා කිරි උතුරුවලා එහෙම කිරි බත් දෙනවා කිව්වා.මාත් අනේ උදේටවත් කන්නෙ නැතුව (පෙරේත කමට) ගියා කිරි බත් කන්න බලාගෙන.සාමාන්‍යයෙන් කිරි උතුරුවන්නෙ උදේටනෙ.මං උදෙන්ම ගියා.අනේ මොන.... සයිට් එකම පාලුයි.වැඩ කරන අය දෙතුන් දෙනෙකුයි, ප්‍රොජෙක්ට් මැනේජරුයි හිටියා.ටික වෙලාවකින් අපේ සර්ලා ටිකත් ආවා.එයාලට කියලා තිබුනෙ 8.30ට වැඩේ පටන් ගන්නවා කියලා.ඒත් පටන් ගන්න ලකුනක්වත් නෑ.කොටින්ම සයිට් එකේ අයිතිකාරයො ටිකවත් ඇවිත් නෑ.බඩේ පනුවො බොක්සින් ගහනවා.මොනවා කරන්නද ටික වෙලාවක් ඉදලා මාලු පාන් එකක් ගෙන්න ගෙන කෑවා.


                                      සර්ලා ටිකටත් දැන් ඇති වෙලා.වෙන වැඩත් තියාගෙන මේකට ආවාම 10 විතර වෙනකල් මුකුත්ම කලේ නැතිකොට.බැලින්නම් ඉතිං ඒ කට්ටියගෙ ගෙවල් වල චාරිත්‍ර ටිකත් කරලා එපැයි එන්න.බලන්නකො ඉතිං අපිට ඕක හාංකවිසියක්වත් මතක් වුනේ නෑ නෙ.බොස්ලා ටික ආවා වාහන පෙලකින්.පස්සෙ ආවා හොද ලස්සනට දිලිසෙන කලු පාට කාර් එකක්. ඒකෙ ආවෙ ලොකුම ලොක්කා.ඒත් එක්කම සරස්වතී දේවියගෙයි,ලක්ෂ්මී දේවියගෙයි,ගණ දෙවියොගෙයි ලස්සන පින්තූර ටිකක්,ඉටි රූප වගේ කෙල්ලො ටිකක් අතේ බිල්ඩින් එක ඇතුලට ආවා.ඒ පින්තූර ටික ඊට පස්සෙ කෙලින්ම ගිහින් ඇල්ලුවා එළදෙනගෙ මූන ඉස්සරහින්.ඌ ඒක දිහා බලනකල් ඒක අල්ලගෙන හිටියා. ඌත් රත්තරං පාටට දිලිසුන පින්තූර දිහා හොදට බලල අහක බලා ගත්තා.


මේ ඉන්නෙ පින්තූර උස්සගෙන ආව කස්ටිය සහ පූජාව කෙරෙන් විදිහ

                             පින්තූර ටික ස්ථාන ගත කරලා එතනත් පොඩි පූජාවක් කලා.ඔය උඩ පින්තූරෙ තියෙන ලොකු පින්තූරෙ ඉන්නෙ මෙහෙ කට්ටිය අදහන ආගමික නායකයෙක්ලු.කවුද,කින්ද,මන්ද කියලා අහන්න ඔට්ටු නෑ ඔන්න.මං දන්නෙ නෑ ඕව.ඒ පින්තූරෙ යටින් තමා දෙවියො කට්ටියගෙ පින්තූර තිබ්බෙ.කොහොමින් කොහොම හරි ඔන්න  කිරි උතුරවන්න වෙලාව ලං වෙනවා.පූසාරි ඇවිත් ලිප් ගල් තුන උඩ පොඩි හැඩතලයක් දැම්මා.එළදෙනගෙ අයිති කාරයා ආවා ඌ ගාවට තඩි මුට්ටියකුත් අරගෙන.බුරුස්...බුරුස් ගගා කිරි දොවනවා දැන් උතුරවන්න.පැටියා මර හඬ දෙනවා.ඇයි අප්පා උගෙ කිරි ටික ඌ ඉන්දැද්දිම හොරකන් කරනවා වගේනෙ.කොච්චර දෙවුවත් අර මුට්ටියට සෑහෙන්න හම්බ වුනේ නම් නෑ.
කිරි උතුරවන්නයි ලෑස්ති වෙන්නෙ.

                         ඉතිං වුනේ මොකක්ද....??? කිරි ටික රත් වේගෙන එනකොට කිරි මදි වෙලා උතුරන්නෙ නැති වෙයි කියලා හිතපු  ලොකු මහත්තැන්ලා ටික කඩේ තියෙන අර ලොකු කිරි පැකට් ගෙනල්ලා දාපු එක.ඒ මදිවට ඒවා ඩිෆ්‍රිසර් එකක දාලාද කොහෙද අයිස් කැට වෙලා.හලේ.....තවත් වෙලා ගියා උතුරන්න ඉතිං.උතුරපු ගමන් උස්සගෙන ගියා මුට්ටිය.මං ඉතිං හිතුවෙ අපේ කට්ටිය කිරි උතුරවපු ගමන් ගේ වටේ ඉහිනවානෙ.ඒක කොරන්ට තමා යන්නෙ කියලා.අනේ බැලින්නම් කිරිබත් උයන්නෙ ඒකෙන්ලු නෙ.අනේ මදෑ කිරිබත් කන්න හිටියා....:((( 

                              දවාලටත් කන්න දෙන්නෙ පොංගල් බත්ලු.මං ඒක කන්ටත් මනාපයක් නෑ නොවැ.බිස්කට් ටිකකුයි,කිරි තේ කෝප්පෙකෙනුයි,රස කරපු එළකිරි කෝප්පෙකෙනුයි මගෙ බඩ සන්තර්පනය කොරගෙන බාගෙට හාමතේ ගෙදර ගියා...:((( පහුවදා එනකොට පොංගල් බත් මහ ගොඩක් මුට්ටියෙම නරක් වෙලා තිබුනා. 


ඔන්න ඔහොමයි විවෘත කිරීම සිද්ද වුනේ.......


මේ දැන් ලැබුන ආරංචියේ විදිහට මාර්තු 10 තවත් විවෘත කිරීමක්....... :D








Saturday, January 7, 2012

බිත්තර තියෙන්නෙ කන්න විතරද???-බිත්තර කතා1

                          මුලින්ම බිත්තර යනු මොනවාද??සමහරු හොදට මේවා ගැන දන්නවා ඇති.සමහරුනම් වැඩිය දන්නෙත් නැතුව ඇති.මමත් ඔය කිව්වට වැඩිය ඕක ගැන දන්නෙ නම් නෑ.හැබැයි ඉතිං මොනවා වුනත් ඩිම්බයක් කියන්න දන්නවා ඕං.රස කර කර කන්නෙ ඩිම්බය නොවැ. :D.හුගක් අය බිත්තර කන්නෙත් නැත්තෙ ඒ කන බිත්තරේ රැක්කෙවුවොත් පැටියෙක් හම්බ වෙනවා,ඒ නිසා කනවා කියන්නෙ ප්‍රාණයක් නැති වෙනවානෙ කියලා හිතලානෙ..ඒත් මේ කඩවල් වල විකුනන කිකිළි බිත්තර වලින් මොන පැටවුද?කිකිලියෝ ඉන්නෙ තනියමනෙ.කුකුලෙක් පෙන්නවත් නෑ.ඉතිං සංසේචනය නොවුන ඩිම්බෙකින් කොහෙද පැටියෙක්.

Wednesday, January 4, 2012

2012ත් ආවලු නේද???

                                  අප්පේ.....ඔන්න 2011ත් ගෙවිලා ඉවරලු.මාර ගෙවිල්ලක්නෙ ගෙවිලා තියෙන්නෙ.කාටවත් එහෙම දැනුනද මාස දොලහක් ගියා කියලා.බොරු කියන්නෙ මොකටද මටනම් දැනුනෙ නෑ.මං දන්නවා ගොඩක් අයට එහෙම තමා කියලා.මට නම් මේ අවුරුද්ද සතුටෙන් පටන් අරන් සතුටෙන් ඉවර වුනා.හැබැයි මැදනම් සැප දුක සමබර වේ වගේ තමා.ගොඩක් දේවල් වුනා.2012ත් ලැබුවා.දැන් ඉතිං ඉවසිල්ලක් නැතුව බලා ඉමු දෙසැම්බර් වෙනකල්.ඇයි අප්පා ලෝකෙ විනාස වෙනවලු නේ.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...